കന്നിപ്പൂവ്
വിധിയുടെ ചുഴലി തന്റെ തീരത്തേക്ക് അടുത്ത് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല .... പനിനീര് പൂ സുഗന്ധം തൂകുന്നതും കാത്തു മുറ്റത്ത് പാറി പറന്നിരുന്ന മോഹ ശലഭങ്ങള് ഒടുവില് തളര്ന്നു ചിറകറ്റു വീണു .......
നട്ട് നനച്ചും , തൊട്ടു തലോടിയും സ്നേഹത്തോടെ പരിചരിക്കാറുള്ള തന്റെ മുറ്റത്തെ പനിനീര് എന്നും മുള്ള് കൊണ്ട് കുത്തി നോവിക്കാരുണ്ടെങ്കിലും നാം ഒരിക്കലും പനിനീര് പൂവിനെ വെറുക്കാറില്ല , വെറുക്കാന് കഴിയാറില്ല .... കാരണം , നാം അത്ര മാത്രം പനിനീര് പൂവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു ..........
എന്റെ മുറ്റത്തും വിടര്ന്നിരുന്നു ഒരു പനിനീര് പൂവ് ....
നട്ട് നനച്ചിട്ടും , തൊട്ടു തലോടിയിട്ടും വിടരാതെ പോയ പൂവ് ......, വാടാത്ത ഇതളുള്ള (കഠിന മനസ്സുള്ള) , മണമോ മധുവോ ഇല്ലാത്ത (സ്നേഹമോ , ആത്മാര്ത്ഥതയോ ഇല്ലാത്ത) വെറുമൊരു കടലാസ് പൂവ് .....എങ്കിലും എന്റെ മുറ്റത്തെ കന്യാ സുമത്തെ പറിച്ചു കളയാന് എനിക്കാവില്ലായിരുന്നു ..... പക്ഷെ
വിധിയുടെ ശക്തമായ ചുഴലി അവളെ എന്നില് നിന്നും പറിച്ചു എടുക്കുകയായിരുന്നു .... എന്നെന്നേക്കുമായി .....അവള്ക്കായ് ഞാന് തീര്ത്ത സ്നേഹത്തിന്റെ വേലിക്കെട്ടും തകര്ത്തു അവള് പറന്നു പോയി .. ദൂരേക്ക് ,ദൂരേക്ക് ,ദൂരേക്ക് .......................നഷ്ട സ്വപ്നങ്ങളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങളും മാറോടു ചേര്ത്ത് പൊട്ടിക്കരയാനല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനും എനിക്ക് കഴിയില്ലായിരുന്നു .........
അഷ്റഫ് അഴിയത്ത്